ندای هفتم

نگاهی به اوضاع اجتماعی و ی ایران در مرداد 97

این روزها شاهد صف آرایی طیف های مختلفی در جامعه ایران هستیم. مردمی را می بینم که شب ها به خیابان می آیند و برای مطالبه ی حقوق اولیه زندگی خودشان و خانواده هایشان فریاد می زنند و مرده باد فلانی و زنده باد فلانی! سر می دهند.

به وقت شام نام آخرین ساخته ابراهیم حاتمی کیاست که در جشنواره بین المللی فیلم فجر با سخنرانی تند کارگردانش! سر زبان ها افتاد و حاشیه ها پیرامون این فیلم سینمایی، تا امروز یعنی موعد اکرانش در تعطیلات نوروز ادامه پیدا کرده است.

به وقت شام، داستان مواجهه یک عده المان های مثبت با عناصر تندروی داعشی در آسمان است. آسمانی که می توان آنرا نمادی از آزادی و فضای فکری نوع بشر دانست و تقابل سیاه و سفید ساخته ذهن حاتمی کیا را هم نمادی از نبرد دائم خیر و شر در فضای تخیل انسان.

شاید درون مایه ی به وقت شام، تکراری ترین ایده برای فیلم ساختن باشد (نبرد خیر و شر) اما اینکه حاتمی کیا چطور و با چه شگردی خواسته این درون مایه را به تصویر بکشد، از این ایده تکراری و همیشگی، اثر متفاوتی ساخته که در ادامه درباره آن صحبت می کنیم.

ضمن عرض سلام و ادب و احترام خدمت خوانندگان گرامی؛

مدتی هست که کشمکش های یون در کشور، اذهان مردم را به خود مشغول کرده است. از طرفی برخی جریان های اصولگرا که قاعدتا از غلظت و کمیت بیشتری در مقیاس تندروی برخوردار هستند، به زمین و زمان شاکی اند که چرا وضع مملکت به این روز افتاده.، اما از طرفی دیگر هم جریان های اصلاح طلب با مدل های مختلف پروپاگاندا در فضای مجازی تلاش می کنند تا همچنان خود را در صحنه افکار عمومی روشن و پر فروغ نگه دارند. از موج هشتگ های سریالی پشیمانم گرفته تا ماجرای دختران خیابان انقلاب، این طیف به هر دستاویزی سعی می کنند تا خود را در کورس رقابت با رسانه های اصولگرا نگه دارند. اما جریان سومی هم در سطح هرم قدرت به چشم می خورد که رئیس جمهور سابق پرحاشیه مان، با قدرت تلاش می کند که بر این موج رسانه ای سوار باشد.

همه ما کمابیش این روزها تبلیغات وسیع و دامنه دار دست اندرکاران دولتی را مبنی بر مزیت های استفاده مردم از شبکه های اجتماعی داخلی شنیده و یا دیده ایم. در نگاه اول شاید این گفته در اصل چیز خوبی باشد که مردم ایران، شبکه ها و نرم افزارهای اجتماعی داخلی را بر نمونه های غیر بومی ترجیح دهند. حتی این امر منطقی هم می نماید اما؟

به بهانه استعفای مدیرعامل سامسونگ/انتقاد به مدیران فسیل ایرانی/فسیل هایی که مدیر مانده اند یا مدیرانی که فسیل شده اند؟

لحظاتی قبل خبر استعفای مدیر عامل سامسونگ را در فضای مجازی خواندم. کناره گیری یک مدیر از مناصب و جایگاه مسئولیت هرچند که در ایران، یک مسئله بسیار نادر و شاید عجیب و غریب باشد! اما در در جوامع توسعه یافته، شاید چیز تازه ای نباشد. نکته جالب توجه در باب استعفای مدیر عامل سامسونگ اینست که این شرکت نه تها با بحران مدیریتی مواجه نبوده! بلکه در حال رکورد زنی در سودآوری هم بوده! به عبارت خودمانی؛ این اقای مدیر عامل در اوج خواسته از شرکت خداحافظی کنه.

بازی تاج و تخت / یک سریال به وسعت یک جهان / چیستی و چرایی موفقیت خیره کننده یک اثر تلوزیونی

شاید این روزها در لابه لای صحبت های نسل جوان و نوجوان، اسمی از سریال بازی تاج و تخت شنیده باشید. این سریال که تحت عنوان Game of Thrones در اینترنت عرضه می شود، در حال حاضر فصل هفتم خود را به میلیون ها مخاطبش عرضه می کند. بله درست نوشتم و درست خواندید. این سریال در سراسر جهان میلیون ها بیننده دارد که برای روی آنتن رفتن هر قسمت اش، لحظه شماری می کنند. جالب است بدانید که سریال بازی تاج و تخت در حال حاضر رکورد دار محبوب ترین سریال تاریخ سینمای جهان را یدک می کشد و هر قسمت از آن به صورت تصاعدی، میلیون ها نفر بیننده دارد.

پلیس دماغ شکسته/ تحقیر نظامیان در عصر جدید / انحطاط تمدن بشری

صدها و شاید هزاران سال قبل، چیزی به نام ت معنی و مفهومی نداشت. پس طبیعتا تمدار هم کلمه نا آشنایی بوده است. اما تمدن بشر شکل گرفت و شالوده و بنیان نظام اجتماعی در جوامع مختلف، پایه گذاری شد. افرادی بودند که با جمع کردن مردم به دور خود، اولین سیستم های حکومتی را سازماندهی کردند و با تشکیل نخستین مجموعه های جنگاوری، امنیت مردم خودشان را تضمین کردند. وقتی امنیت مردم تامین و تضمین شد، مردم به سراغ چیزهای دیگری رفتند و ابعاد زندگی خودشان و خانوادهایشان را در بستر تمدن، گسترش دادند.